Hipoglisemi (düşük kan şekeri) durumunda ilk yardım nasıl yapılır?

Nefeste aseton kokusu, şeker hastalığının tipik belirtisidir. Tip 1 diyabet, insülin hormonu eksikliğinden kaynaklanır. Bu durumda vücud, gerekli enerjiyi sağlayabilmek için yağları yakmaya başlar. Yağların yanması sonucu keton gazı açığa çıkar. Açığa çıkan keton gazı aseton kokusu şeklinde hissedilir. Şeker hastalığının diğer belirtileri şiddetli ağız kuruluğu, sık idrara çıkma ve yorgunluktur.

Tokluk kan şekeri, yemekten 2 saat sonra alınan kanda ölçülen kan şekeri düzeyidir. Tokluk kan şekerinin 140 mg/dl üzerinde olması, kişinin şeker hastalığı açısından riskli olduğu anlamına gelir. Tokluk kan şekerinin  70-160 mg/dl arasında olması gerekir. Eğer 200 mg/dl üstünde ise bu durum kişide şeker hastalığı olduğu anlamına gelir. 

Gizli şeker ya da tıpta bilinen adıyla pre-diyabet, kan şekerinin olması gereken normal değerinin üzerinde, ancak şeker hastası kabul edilecek kadar da yüksek seviyede olmadığı durumdur. Gizli şeker olan kişilerde diyabet görülme oranı, gizli şekeri olmayanlara göre daha fazladır.

Pre diyabet, diybet hastalığından bir önceki dönemdir. Halk arasında gizli şeker olarak bilinir. Bu kişilerin kan şekeri olması gereken normal değerinin üzerindedir, ancak şeker hastası kabul edilecek kadar da yüksek seviyede değildir. Gizli şeker olan kişilerde diyabet görülme oranı, gizli şekeri olmayanlara göre daha fazladır.

Gizli şeker (pre diyabet)  belirtileri şunlardır;

• Kilo artışı 
• Sık acıkma
• Çok yemek yeme 
• Yüksek kan basıncı
• Aniden sinirlenme ve öfke atakları
• Kolesterol yüksekliği
• Halsizlik
• Yorgunluk
• Dikkat eksikliği 
• Ağız kuruluğu 
• Görme netliğinde azalma ve bulanık görme 
• Ciltte renk koyulaşması
• Uykusuzluk 

İnsülin kullanılması için belirleyici olan bir kan şekeri düzeyi yoktur. Hangi hastada insülin kullanılması gerektiği hastadan hastaya değişir. Kan şekeri seviyesinin yanında hastanın şikayetlerinin olup olmaması da bu kararı vermede önemlidir. 

Kan şekeri, kandaki glikoz düzeyidir. Glikoz, gıdalarla alınan karbonhidratların sindirilerek parçalanması sonucu ortaya çıkar. Fazlası vücutta glikojen olarak depolanır. Glikojenin parçalanması sonucu da glikoz ortaya çıkar. Kan şekeri dendiğinde kanda bulunan glukoz düzeyi anlaşılır. Birimi miligram/desilitre (mg/dl)’ olarak ifade edilir. 

Tokluk kan şekeri, yemekten bir süre sonra kanda ölçülen glikoz düzeyidir. Tokluk kan şekeri, yemeğin ilk lokmasından 2 saat geçtikten sonra alınan kanda ölçülür.

Açlık kan şekeri, aç karına alınan kandaki glikoz seviyesidir. Açlık kan şekeri ölçümü için, 8 ila 10 saat bir açlık gerekir. Normal sağlıklı bir kişide açlık kan şekeri 100 mg/dl’nin altında bir değerde olması gerekir. Şeker hastalığı tanı ve takibinde kullanılan bir testtir.

Diyabet, vücudun kan şekeri seviyelerinin yüksek olmasıdır. Kan şekeri (glukoz), insülin hormonu tarafından hücrelerde kullanılmak üzere alınır. Ancak, vücut insülin hormonunu yeterince üretemez veya kullanamazsa, kan şekeri seviyeleri yükselir ve diyabet gelişebilir. Diyabetin iki türü vardır:

Tip 1 diyabet: Vücut insülin hormonu üretemez ve genellikle çocukluk veya gençlik döneminde başlar. Tedavisi, insülin enjeksiyonları veya insülin pompa cihazları gibi dış kaynaklı insülin tedavilerini içerir.

Tip 2 diyabet: Vücut insülin hormonunu yeterince kullanamaz veya yeterince üretemez ve genellikle yetişkinlerde ortaya çıkar. Tedavisi, yaşam tarzı değişiklikleri (sağlıklı beslenme ve egzersiz) ve gerekli olması durumunda oral ilaçlar veya insülin enjeksiyonlarıdır.

Diyabet tedavisindeki temel amaç, kan şekeri seviyelerini normal aralıklarda tutmak ve diğer sağlık sorunlarının gelişmesini önlemektir. Tedavi planı, bireysel ihtiyaçlara ve diyabet türüne göre değişebilir. Sağlıklı bir diyet, düzenli egzersiz, kan şekeri düzenli izleme, düzenli tıbbi kontroller ve ilaçların düzenli kullanımı diyabet tedavisinin temel bileşenleridir.

Diyabet, gözler, böbrekler, sinirler, kalp ve damarlar dahil olmak üzere birçok sağlık sorununa neden olabilir. Bu nedenle, diyabet teşhisi konulduysa veya belirtilerden şüpheleniliyorsa, bir sağlık uzmanına başvurulması ve uygun tedavi planının belirlenmesi önemlidir.